شاک ویو تراپی یا شوک درمانی روشی است که در آن پالس هایی با انرژی بالا به قسمت های مصدوم ارسال می شود و سبب تشکیل اسکار در بافت و انحلال فیبروبلدست های کلسیفیه می شود. همین امر تحریک فعالیت متابولیک و رفتار التهابی بدن را به دنبال دارد و در نهایت منجربه آرامش بدن می شود. البته شوک به صورت امواج الکتریکی نبوده و صوتی است. شوک درمانی به عنوان روشی موثر برای درد، کار کشیدن زیاد از عضلات و صدمات مزمن استفاده می شود. این روش برای مشکلاتی مانند نورومای مورتون (تومور عصبی مورتون)، آرتروز گردن و زانو، تاندونیت (التهاب تاندون)، خارپاشنه، سندرم تیبیای قدامی (درد در قسمت استخوان ساق پا)، بورسیت (التهاب کیسه مفصل)، پرش زانو، فشار عضلانی و اسپاسم، شکستگی استرسی، تریگر پوینت تراپی (نقاط ماشه ای) کاربرد دارد.
شاک ویو تراپی امواجی ایجاد می کند که در سطح بالا و پایین می‌باشند یعنی بعضی از آن‌ها ضربات محکم‌تر و بعضی ضربات ریزتر ایجاد می‌کنند. ضربات محکم‌تر موجب ایجاد حالت عروق سازی و واسکولاریزاسیون در بافت می‌شود و ضربات کوچک‌تر و کم فرکانس موجب ایجاد حباب سلولی شده و این حباب‌های سلولی به‌راحتی و در پی ضربه محکم‌تر دوم که زده می‌شود می‌ترکند و انرژی بالایی را ایجاد می‌کنند که برای ترمیم بافت و پیش‌بردن التهاب و کاهش میزان صدمه بسیار مناسب است.